Wat leidt tot degradatie van zonnepanelen (2023 Gids)?

· zonnepanelen industrie Nieuws

Intro:

De efficiëntie van zonnepanelen heeft ongekende hoogten bereikt, maar de geleidelijke afname van de elektriciteit die ze kunnen opwekken blijft onvermijdelijk. Hoogwaardige zonnepanelen degraderen gemiddeld met ongeveer 0,4% per jaar, wat resulteert in een afname van ongeveer 12-15% in stroomopbrengst aan het einde van hun levensduur van 25-30 jaar.

Maar welke factoren dragen bij aan de degradatie van zonnepanelen? Wat beïnvloedt de snelheid waarmee zonnepanelen degraderen en zijn er strategieën om hun levensduur te verlengen en zo te voorkomen dat ze voortijdig als afval worden weggegooid? De volgende inhoud geeft een gedetailleerd antwoord op deze vragen.

Inhoud:

1.LID en aanbevelingen om de impact van LID te minimaliseren

2.PID en aanbevelingen om de impact van PID te minimaliseren

3.Natuurlijke veroudering van zonnepanelen en suggesties

4. Microscheurtjes en hotspots in zonnepanelen en suggesties

De degradatie van zonnepanelen omvat LID, PID, natuurlijke degradatie, microscheurtjes en hotspoteffect. Als de zonnepanelen zelf na verloop van tijd worden gebruikt, verouderen de onderdelen op natuurlijke wijze en worden ze minder efficiënt. De belangrijkste oorzaak van degradatie van zonnepanelen is de natuurlijke slijtage die na verloop van tijd optreedt door blootstelling aan UV-stralen en ongunstige weersomstandigheden. De mate van degradatie wordt meestal gedekt door de prestatiegarantie van een paneel. Daarnaast kan de initiële blootstelling van zonnepanelen aan zonlicht LID veroorzaken, kunnen de hoge druk, hoge temperatuur en verhoogde vochtigheid PID veroorzaken, kan onjuiste behandeling en montage van zonnepanelen leiden tot het ontstaan van microscheurtjes en kan schaduw op de montagelocatie het hotspoteffect veroorzaken. Hieronder gaan we hier dieper op in.

LID (Licht Geïnduceerde Degradatie)

LID (Light-Induced Degradation) heeft verschillende vormen van mechanische en chemische degradatie die voortkomen uit de blootstelling van het paneel aan licht, waaronder: BO-LID, LeTID en UVID. Het is een belangrijke betrouwbaarheidsparameter op het gebied van fotovoltaïsche modules en omvat voornamelijk drie verschillende categorieën: Boor-zuurstofverbinding lichtdegradatie (BO-LID), licht en verhoogde temperatuur geïnduceerde degradatie (LeTID), en oppervlakte passivering degradatie geïnduceerd door ultraviolette blootstelling (UVID).

BO-LID (Boron-Oxygen Compound Light Degradation)

BO-LID, of Boron-Oxygen compound lichtdegradatie, is een cruciaal aspect van de prestaties van zonnepanelen. Op het gebied van LID (Light-Induced Degradation) is BO-LID de belangrijkste oorzaak van de door licht veroorzaakte degradatie van kristallijne siliciumcellen. Wanneer fotovoltaïsche modules voor het eerst worden blootgesteld aan zonlicht, treedt BO-LID snel in werking, waardoor het nominale wattage (Wp) van de panelen snel afneemt. Deze aanvankelijke afname, meestal variërend van 2% tot 3%, treedt op binnen slechts een paar honderd bedrijfsuren, waarbij de grootste invloed meestal merkbaar is tijdens het eerste gebruiksjaar.

Het opmerkelijke aspect van BO-LID is dat het vaak relatief snel een verzadigingspunt bereikt, meestal binnen enkele dagen of weken. Het bemoedigende nieuws is dat het mogelijk is om de effecten van BO-LID te verzachten of zelfs te elimineren. Dit kan worden bereikt door strategieën zoals het wijzigen van doteermiddelen, zoals de introductie van gallium, of het verbeteren van passiveringstechnieken. Deze maatregelen spelen een cruciale rol bij het behoud van de prestaties en efficiëntie van zonnepanelen op de lange termijn.

Na deze initiële stabilisatiefase neemt de LID-snelheid aanzienlijk af, tot niveaus van slechts 0,3% tot 0,5% per jaar voor de daaropvolgende meer dan 25 jaar. Met name modules met hoge prestaties van Maysun Solar, zoals IBC, kunnen een LID van slechts 0,4% per jaar vertonen. Deze uitstekende prestaties zijn te danken aan bewezen productietechnieken en hoogwaardige materialen.

Gelukkig specificeren de meeste fabrikanten het vermogen van het paneel meestal iets meer dan 5%. Deze toeslag houdt rekening met kleine onevenwichtigheden in de cellen en compenseert een deel van de initiële degradatie, waardoor de nauwkeurigheid van het nominale paneelvermogen (Wp) wordt gegarandeerd. Ter illustratie: een paneel van 350 watt kan aanvankelijk tot 5% meer vermogen produceren, mogelijk tot 368 watt voor een korte periode. Deze lichte overproductie is echter meestal van korte duur en kan onmerkbaar blijven tenzij de panelen onder ideale (STC) omstandigheden werken. De prestatiegarantie van de fabrikant beschrijft uitvoerig de mate van LID en de verwachte prestatievermindering gedurende de garantieperiode van 25 jaar.

UVID (door UV-licht geïnduceerde degradatie):

UVID heeft betrekking op de mogelijke verslechtering van de prestaties van zonnepanelen na langdurige blootstelling aan ultraviolette straling. De eerste blootstelling aan zonlicht zorgt ervoor dat het kristallijne siliciumoxide op het oppervlak van het paneel een laagje boordioxide ontwikkelt, waardoor de efficiëntie afneemt. Deze degradatie wordt voornamelijk geassocieerd met de materialen die in zonnecellen worden gebruikt, met name de materialen die te maken hebben met foto-elektrische conversie. Langdurige blootstelling aan UV-straling kan chemische reacties of materiaaldegradatie in de cellen veroorzaken, waardoor de prestaties afnemen. Dit uit zich vaak in verminderde efficiëntie en vermogen. Om de effecten van UVID aan te pakken, kiezen fabrikanten meestal voor materialen met een hoge UV-stabiliteit, verbeteren ze de inkapselingmaterialen van de module om een betere bescherming te bieden en onderwerpen ze de modules aan UV-blootstellingstests om hun veerkracht te beoordelen.

LeTID (Light and Elevated Temperature Induced Degradation):

LeTID (Light and Elevated Temperature Induced Degradation): LeTID staat voor een afname van de prestaties als gevolg van verhoogde temperaturen, voornamelijk gekoppeld aan materialen en onvolkomenheden in zonnecellen. Wanneer zonnecellen worden blootgesteld aan hoge temperaturen en straling, kunnen defecten in de cel zich vermenigvuldigen, waardoor ladingsrecombinatie en verhoogde weerstand ontstaan, wat resulteert in een afname van de prestaties van de cel. LeTID lijkt in sommige opzichten op LID, maar de verliezen die worden toegeschreven aan LeTID zijn gedocumenteerd en kunnen oplopen tot 6% binnen het eerste jaar. Als dit niet adequaat wordt aangepakt door de fabrikant, kan dit resulteren in ondermaatse prestaties en mogelijk leiden tot garantieclaims.

LeTID-effecten zijn meestal waarneembaar tijdens het gebruik van echte modules in plaats van laboratoriumomstandigheden. Om LeTID-effecten tegen te gaan, verbeteren fabrikanten vaak de materiaalselectie, verfijnen ze productieprocedures, voeren ze thermische stabiliteitsbeoordelingen uit en beoordelen ze de celprestaties bij verhoogde temperaturen om consistente moduleprestaties te garanderen.

Temperatuurvergelijkingstabel

Suggestie:

Paneelkeuze: Investeer in panelen met zeer zuivere N-type silicium celsubstraten voor lagere LID-percentages. De HJT zonnepanelen van Maysun Solar zijn een goede keuze! HJT-cellen zijn immuun voor het LID-effect omdat het substraat meestal N-type monokristallijn silicium is, dat fosfor gedoteerd is en niet de boro n-zuurstof composiet, boor-ijzer composiet, etc. heeft die gevonden worden in P-type kristallijn silicium. HJT-zonnepanelen hebben een 30-jarige degradatie van niet meer dan 12,6%, wat resulteert in een stabielere stroomopwekking gedurende de levensduur van het zonnepaneel. Ze zijn zeer flexibel, hebben een hoog celrendement, een hoge bifacialiteit en een lage demping.

Overspecificatie: Panelen hebben vaak vermogenstoewijzingen om de initiële degradatie te compenseren.

UV-stabiliteit: Fabrikanten moeten modules onderwerpen aan UV-blootstellingstesten om de bestendigheid te garanderen.

Structuurdiagram

PID (Potentieel Geïnduceerde Degradatie)

Potentiaal geïnduceerde degradatie, of PID, is een soort verslechtering van zonnepanelen die meestal merkbaar wordt na 4 tot 10 jaar gebruik. Het is het gevolg van factoren zoals hoge spanning, hoge temperaturen en verhoogde vochtigheid. In wezen gaat PID over het lekken van spanning van de zonnecellen naar het frame van het zonnepaneel, wat leidt tot een vermindering van de stroomopbrengst. Helaas is dit probleem niet direct waarneembaar, maar verergert het geleidelijk na verloop van tijd. De diagnose van PID kan lastig zijn zonder het gebruik van gespecialiseerde IV-curve testers en de juiste training. Een vroege indicator kan echter een ongewoon lage stringspanning of -stroom zijn. Meer informatie over de diagnose van PID-problemen vindt u in onze blog.

De meeste residentiële zonnepanelen op daken werken tussen 300 en 600 volt en PID is prominenter aanwezig bij hogere stringspanningen. Daarom is de kans op PID groter naarmate er meer panelen in een string zijn aangesloten. Grootschalige zonneparken werken daarentegen vaak binnen het bereik van 1000 tot 1500 volt, waardoor het risico op PID aanzienlijk toeneemt. Gelukkig kunnen sommige geavanceerde grootschalige omvormers voor zonne-energie PID-effecten, indien gedetecteerd, tegengaan door 's nachts een zeer kleine sperstroom te laten lopen.

In ernstige gevallen waarbij PID-problemen 10 jaar of langer onopgelost blijven, kan de stroomopbrengst ernstig worden beïnvloed, wat kan leiden tot verliezen tot 50%. Veel van de toonaangevende fabrikanten van zonnepanelen hebben het risico op PID echter aanzienlijk beperkt door materialen van hoge kwaliteit te gebruiken en hun producten aan strenge tests te onderwerpen. Desondanks blijft PID een hardnekkig probleem, zoals wordt onderstreept door de laatste testresultaten van het onafhankelijke testinstituut PVEL.

PID-effect

Suggestie:

Door uitgebreid onderzoek en langetermijnexperimenten heeft Maysun's team van experts effectieve benaderingen geïdentificeerd om Potential-Induced Degradation (PID) te verminderen. Deze methoden omvatten voornamelijk:

1.Aard de negatieve pool van seriële componenten of breng een positieve spanning aan tussen de module en de aarde, vooral tijdens de avonduren.

2. Verbetering van de duurzaamheid en kwaliteit van de EVA-film terwijl het inkapselingsproces wordt geoptimaliseerd.

3.Implementeren van wijzigingen aan de emitter van de cel en de siliciumnitride (SiN) antireflectielaag.

Maysun's innovatieve HJT zonnepaneel heeft uitzonderlijke anti-PID prestaties. Dit is te danken aan de TCO (Transparent Conductive Oxide) dunne filmlaag, die geleidende eigenschappen heeft die effectief polarisatie van de oppervlaktelading voorkomen. Hierdoor beperkt deze geavanceerde technologie structureel de risico's die gepaard gaan met PID-degradatie.

Structuurdiagram

Natuurlijke verouderingsdegradatie van zonnepanelen

Naast de welbekende PID- en LID-effecten kunnen zonnepanelen te maken krijgen met nog ernstigere problemen die voortkomen uit de verslechtering van het inkapselingsmateriaal en de beschermende lagen, die bedoeld zijn om de cellen af te schermen van omgevingsfactoren. Een van de meest voorkomende problemen is het falen van de back-sheet. Terwijl de glasplaat aan de voorkant bescherming biedt tegen regen, hagel, vuil en afval, dient de witte of zwarte plastic achterplaat om de achterkant van de cellen te beschermen tegen water, vocht en schaafwonden. Een slechte materiaalkeuze en ontoereikende kwaliteitscontroles kunnen echter leiden tot afbraak, barsten of degradatie van het inkapselingsmiddel of de beschermende folie aan de achterkant door UV-straling. Deze verslechtering kan vervolgens leiden tot meer kritieke problemen zoals vochtinfiltratie, corrosie en elektrische lekkage. Na verloop van tijd kunnen hun prestaties afnemen, wat resulteert in een verminderde energieproductie. Hier analyseren we de belangrijkste factoren die de duurzaamheid van deze panelen beïnvloeden:

Verkleuring van het inkapselingsmiddel:

Blootstelling aan langdurige UV-straling kan leiden tot verkleuring van het inkapselende materiaal in zonnepanelen. Dit heeft niet alleen invloed op de esthetiek van de panelen, maar verstoort ook hun lichtabsorptievermogen. Het inkapselingsmateriaal is verantwoordelijk voor de bescherming van de gevoelige zonnecellen tegen externe elementen en als het verkleurt, belemmert het de doorgang van licht naar de cellen en vermindert het de algehele omzettingsefficiëntie van de panelen. Om dit te voorkomen, worden hoogwaardige, UV-stabiele inkapselende materialen gebruikt en regelmatig reinigen en onderhouden kan de levensduur verlengen.

EVA (ethyleenvinylscetaat), POE (polyethyleen) en EPE (EVA+POE+EVA) worden meestal gebruikt als inkapsel om zonnecellen af te schermen tegen externe omgevingsfactoren. en EPE (EVA+POE+EVA) gebruikt als inkapsel om zonnecellen af te schermen van externe omgevingsfactoren. Deze inkapselende materialen behouden doorgaans hun integriteit gedurende ongeveer 25-30 jaar. Hoewel EVA veel wordt gebruikt vanwege de lage kosten en hoge verwerkbaarheid, ontdekken steeds meer mensen zijn tekortkomingen. Tegenwoordig worden POE en EPE steeds meer gebruikt, want hoewel deze twee materialen duur en moeilijk te produceren zijn, hebben ze een uitstekende PID-bestendigheid, hoge weerstand, hoge waterdampbarrière, stabiele en betrouwbare weerstand tegen lage temperaturen en weerstand tegen vergeling.

Degradatie van de backsheet:

Backsheets worden meestal gemaakt van materialen zoals polyvinylfluoride (Tedlar) of polyester (PET) om de achterkant van zonnecellen te beschermen tegen vocht en andere omgevingselementen. De levensduur van de backsheet komt meestal overeen met de verwachte levensduur van de zonnepanelen, ongeveer 25-30 jaar. Na verloop van tijd, vooral in regio's met hoge temperaturen en vochtigheid, kan de weerstand van de backsheet tegen vocht afnemen. Deze degradatie verhoogt het risico op hydrolyse van het inkapselingsmiddel, wat kan leiden tot celcorrosie. De backsheet is een essentieel onderdeel van zonnepanelen omdat het bescherming biedt tegen omgevingsfactoren, waardoor het cruciaal is om de integriteit ervan te behouden. Door duurzame, vochtbestendige backsheets te gebruiken en te zorgen voor goede ventilatie onder de panelen kan de degradatie van de backsheet worden beperkt en daarmee ook de hydrolyse van het inkapselingsmiddel.

scheur

Backsheets die voldoen aan de vereisten voor PERC-celmodules worden gekozen op basis van N-type of N-type TOPCon. Om te voldoen aan de vereisten voor een lage waterdamptransmissie (≤0,15 gram per vierkante meter) wordt een specifiek type backsheet gekozen. Meestal wordt EVA-folie gecombineerd met POE en EPE, met een voorkeur voor het dubbelglasprocedé. Voor HJT-cellen met hogere eisen op het gebied van lichttransmissie zijn standaard backsheets echter mogelijk niet voldoende, wat leidt tot de selectie van dubbelglasmodules zonder waterdamptransmissie.

In gevallen met N-type TOPCon en HJT-technologieën is er ook de optie om PAPF (aluminiumfolie bevattende) backsheets te overwegen, hoewel deze in beperkte hoeveelheden worden gebruikt. Het is belangrijk om te weten dat dergelijke keuzes potentiële risico's op lekkage met zich meebrengen en dat ze mogelijk niet volledig gevalideerd zijn.

Afname efficiëntie zonnecellen:

Zonnecellen zijn meestal gemaakt van monokristallijn silicium, polykristallijn silicium of andere halfgeleidermaterialen. Ze vormen het cruciale onderdeel van zonnepanelen en kunnen tientallen jaren effectief werken. De meeste fabrikanten bieden een prestatiegarantie van minstens 25 jaar. Voortdurend gebruik onder moeilijke omgevingsomstandigheden kan leiden tot veranderingen in de materiaaleigenschappen van zonnecellen, waardoor de efficiëntie en het vermogen afnemen. Zonnecellen vormen het hart van elk zonnepaneel en hun optimale prestaties zijn essentieel voor de energieproductie. Om de afname in efficiëntie tegen te gaan, verbeteren fabrikanten voortdurend hun celtechnologieën. Sommige geavanceerde panelen zijn ontworpen met materialen die minder gevoelig zijn voor degradatie, zoals hoogzuiver silicium. Goed onderhoud, waaronder het schoon en schaduwvrij houden van de panelen, kan ook helpen om de celefficiëntie te behouden.

Glas: Glas bedekt de zonnecellen en biedt bescherming tegen omgevingsschade en structurele ondersteuning. Het glas dat gewoonlijk wordt gebruikt in zonnepanelen is halfgehard glas of volledig gehard glas, met een typische levensduur die overeenkomt met die van de zonnepanelen, ongeveer 25-30 jaar. Een enkel glas zonnepaneel is volledig gehard 3,2 mm glas, een glas-glas zonnepaneel is half gehard 2,0 mm glas of half gehard 1,6 mm glas.

Voor enkelglas zonnepanelen wordt vaak volledig gehard glas gebruikt, omdat volledig gehard glas een hoge mechanische weerstand heeft tegen schokken en bestand is tegen hoge en lage temperaturen. Maar hoewel volledig gehard glas een sterke schokweerstand heeft, is het niet geschikt voor gebruik in glas-glas zonnepanelen. Dit komt omdat volledig gehard glas slecht vlak is, onder hoge spanning staat en niet geschikt is voor het lamineerproces van de zonnepanelen, wat resulteert in een laag rendement. Het gebruik van halfgehard glas vermindert deze problemen aanzienlijk. Hoewel halfgehard glas minder slagvast en hittebestendig is, biedt het een uitstekende vlakheid, weinig spanning en een hoge opbrengst.

Als we zonnepanelen willen installeren, moeten we aandacht besteden aan de juiste installatiemethode, regelmatige inspectie en onderhoud, een redelijke en veilige installatielocatie, maar we moeten ook zonnepanelen van hoge kwaliteit kiezen. Maysun's IBC zonnepanelen hebben bijvoorbeeld een garantie van 25 jaar op zowel het vermogen als de kwaliteit van het product. Ze garanderen slechts een rendementsafname van 1,5% in het eerste jaar en een jaarlijkse lineaire afname van slechts 0,4% daarna, waardoor gebruikers gedurende de hele levensduur van het paneel verzekerd zijn van consistente voordelen.

IBC productknop

Microscheurtjes en hotspots

Na verloop van tijd kunnen er microscheurtjes ontstaan die leiden tot de vorming van hotspots in zonnepanelen. Deze problemen kunnen het gevolg zijn van een verkeerde behandeling tijdens de installatie, extreme windbelasting of transportschade. Hot spots zijn plekken waar overtollige warmte wordt gegenereerd, waardoor schade aan de panelen kan ontstaan.

Microscheurtjes

De meeste moderne zonnepanelen zijn opgebouwd uit een reeks zonnecellen die bestaan uit ultradunne kristallijne siliciumwafers. Deze wafers zijn meestal ongeveer 0,16 mm dik, ongeveer twee keer de breedte van een menselijke haar. Natuurlijk zijn zowel de wafers als de cellen relatief kwetsbaar en kunnen ze barsten of breken wanneer ze worden blootgesteld aan hoge mechanische druk, zoals verkeerd gebruik tijdens de installatie, extreme windbelasting of grote hagelbuien. Het is belangrijk om te vermelden dat niet alle cellen broos zijn; hoogwaardige IBC cellen van gerenommeerde merken zijn aanzienlijk robuuster door de uitgebreide reeks van back-contacten die de cel versterken. Moderne panelen hebben vaak eigenschappen zoals halfdoorgesneden cellen, die beter bestand zijn tegen microscheurtjes en hotspots, en schuine configuraties die de warmtelast gelijkmatiger verdelen.